Nóż balistyczny – wielka legenda czy rozbuchany mit?

Radziecki Specnaz owiany był różnymi legendami. Ci, którzy podobno mieli z nim do czynienia, donoszą o twardych, bezwzględnych i diablo skutecznych specjalistach, dysponujących rewelacyjnym sprzętem, w tym m.in. nożami balistycznymi. Czym one są? Czy słusznie zasługują na swoją legendę? Czy może to tylko gadżety do straszenia? Dowiedz się więcej!

Czym jest nóż balistyczny?

Według różnych doniesień jest to sprzęt, który miał zostać wyprodukowany na użytek Specnazu. Przy okazji warto wiedzieć, że to nie żadna zwarta grupa specjalistów, a ogólne określenie wojsk specjalnych ZSRR-u i obecnej Federacji Rosyjskiej. Broń ta miała posłużyć do szybkiej i cichej eliminacji przeciwnika, w tym strażników pilnujących różnych obiektów. Nóż balistyczny charakteryzował się wystrzeliwaną głownią rażącą wroga w odległości nawet sześciu metrów. Ostrze w tym momencie osiągało prędkość nawet 60 km/h, co w przypadku takiej masy i ostrości mogło teoretycznie skutkować głęboką penetracją ciała. Pierwsze modele pojawiły się w latach 80. XX wieku i niedługo potem trafiły do sprzedaży komercyjnej m.in. w USA i UK, gdzie szybko zostały zakazane.

Jak działały noże balistyczne?

Zasada działania wyglądała bardzo prosto. Rękojeść to pusta skorupa, w której umieszczało się sprężynę o bardzo dużej mocy. Była ona gnieciona przez ostrze umocowane na długim trzpieniu. Po tym, jak udało się już załadować taką broń (co nierzadko wymagało użycia całej masy swojego ciała), głownię zabezpieczało się zawleczką. Następnie należało wcisnąć specjalny spust, a ostrze wystrzeliwało w kierunku przeciwnika.

Czy było to rozwiązanie godne uwagi?

W teorii nóż balistyczny stanowił niezwykle niebezpieczną broń. Wymagał jednak dużej wprawy i siły, by go ponownie załadować. I mimo wywołanej paniki i kultowości, jaką zdobył dzięki m.in. grom komputerowym, w ostateczności technologia ta okazała się ślepą uliczką. Jeśli więc chcesz trenować celność z bronią białą – wybierz lepiej nóż do rzucania.